ටාවෙනයනවායටෙනවයවායවයනවයනවයටා

 ඒකත් ප්‍රේමයක් .........

පත්තියං වී ආවෙ මුරුගසන් වරුසාව

සීතලට ගැහුණි හද සෙනෙහසක් ඉඟි පෑව

කොහේදෝ ඈතකින් මා සොයන්  පා ආව

එරමිණිය මල නුඹයි සිඹගන්න හිත් ලෑව

නීල දෙනයන, කරපු ඉඟි බිඟි සියොලඟම මගෙ ඇවිලුවා

හංස පැටවුන්, කරපු දඟකම් සිතේ එහෙ මෙහෙ දැඟලුවා

මවා නුබ ගැබ, තරු නේන රෑ මසිත හැඟුමන් පැතිරුවා

තුඩ තුඩින් ගෙන, දුරින් ඉඳගෙන ප්‍රේම කවි පද මිමිණුවා

ලඟට නා මුත්  හංස චංචල  ලීලා

තාම ඇත මගෙ හදේ කොනකට වීලා

අමා පැන් ගෙන තුඩින් සැනසීලා

මුව දොවන්නෙමි හිඳිනු සැරසීලා

පින්තූරය මෙතැනින්

ඇය මගේ බිරිඳය

විකසිත වෙමින් හිරු ඝනදුර වෙත රැව්වා
සඳසේ යමින් හෙමිහිට සොමි රස එව්වා
වියැළුණු ලී කැබැලි එකිනෙක ලිප සෙව්වා
ඇයගේ දෑත මත නෙක දිව රස මැව්වා

හිමි නැති ලඟක පාතක හුදෙකලාව
තරණය කළා ඇය දිවි මං තලාව
තම දරුවන්ට මැව් ගුරු තක්ෂලාව
රස අඳුනකිය පෙන්නූ දිවි කලාව

දරුවන් තුන්දෙනෙකි මා වෙනුවෙන් වැදුව
දිව මැණිකක්ය මට දෙව් බඹු ලොව හැදුව
මගෙ මාපියන් උස් ආසන මත හිඳුව
උපමා කුමට නුඹමයි අඹරෙහි සඳුව

පැද යන විටදි ඔරුවට හයියක් වෙන්න
සිදුවුණි නුඹගෙ දෑතට හබලක් ගන්න
අත්ලෙහි සිනිඳුබව ගත් රකුසන් ගොන්න
මං හින්දාය පොඩියක් තව ඉවසන්න

හුරුළු වැවට වැටෙන දිය කඩ කුමට
මගේ පියඹ ඩා බිදු ඇත පිරෙන්නට
නියං සාව දුක් විඳිනා ගොවියනට
මගේ පියඹ උපහැරණෙකි දරන්නට

මාස් මහයි පන්ති මුදල් හරි ගෙවන්ට
ගාස්තුවත් මදිවෙයි වියදං දෙන්ට
වාස් වේගයෙනි දරුවන් ගෙට ගන්ට
ගෑස් නැතුව ඇත සිව් මස ලං වෙන්ට

ඇයටයි මගේ මේ කවි පද උපහාර
පුදනෙමි මතුවටත් එක අකුරක් නෑර
දුක සැප එකට විඳි මා හද නොම පාර
ඇය වෙදදුරෙකි දිවියට ඒකාකාර