චීත්තෙ කැඩිලා ගෑණු කෙනෙක්ගේ විලාප දුන්හැටි මට..............

පොතකුත් පෑනකුත් අරගෙන ඇදට නැග්ගෙ  මොනව හරි කතාවක් ලියන්න කියල හිතාගෙන කල්පනා කර කර සෑහෙන වෙලාවක් හිටියා ඒත් කිසිම දෙයක් ඔළුවට ආවෙ නැහැ. කමක් නෑ ඒව පස්සෙ ලියනව කියල හිතාන පටන් ගත්ත කවි පදයක් ලියන්න.

කවි පද මතක නැති වී යන නිසාවෙන්

සිතුණා කවක් ගෙතුමට උවමනාවෙන්

සැමදා බැලූ මම ලිව් කවි සිනාවෙන්

අවසර පතමි ඔබ සැමගෙන් දයාවෙන්

කවියෙකු නොවෙමි මා හිතවත් සහෘදය

පදයක් ගොතමි පතමින් මා  විනෝදය

කවුරුත් ගෙනෙන විට තරමක් විවාදය

මා නම් ඉතින් හැමදාමත්         ප්‍රමාදය

තම රැකියාවෙ වැඩකටයුතු නිමා කොට

දුක් සෝ සුසුම්  මැද නගිනව බසේකට

මායිම් නොකර සරතැස ගැන තඹේකට

ලියනා කතා කියවමි මම අගේ කොට

ඇතැමුන් ලියන දේ මටනම් හරි ගැඹුරුයි

පැල්පත් දිවිය තුල ඒවා රජ මැදුරුයි

එනමුත් ඒව කියවන මගෙ හිත සොදුරුයි

තේරුම් ගතහැකිය ඈතක නැත නොදුරුයි

සිතුවිලි මගේ නිතරම එහෙ මෙහෙ යනවා

රජකාරියට නිතරම     වෙහෙසෙනවා

ඉඩ ලද විගස පරිඝනකය වෙත යනවා

ඔබ ලිව් කතාවක් වේගෙන් කියවනවා

වෙනසක් කිය කිසිවක් නැත කතාවල

හැමදේ අගෙයි මටනම් මේ කතාවල

කිසිවක් නොමැත කවදාවත් මෙමා හල

පුදුමයි අහෝ පුදුමයි මේ ලැගුම් හල

ගොවිතැන් කරපු හැටි ඉස්සර කුඹුරු වල

කර ගැට නැගෙන තුරු කෙටු හැටි හේන් වල

රෑ පැල් රැක්ක හැටි එළවපු රිලව් රැල

තාමත් මතක ඇත ගැලු  හැටි බතල අල

ඇල මංකඩ වල      වැව් මංකඩ වල        නාන්න ගිය හැටි                 මට මතකයි

රතු කරගෙන ඇස්     ගෑණූ උඩින් පැන     කරනම් ගැසු හැටි            මට මතකයි

චීත්තෙ කැඩිලා      ගෑණු කෙනෙක්ගේ      විලාප දුන් හැටි               මට මතකයි

වැව් ඉස්මත්තට     ගොඩවැදිලා මං        රාබිව් හැටි  හොද              හැටි මතකයි

අටන් අයිය හැලප කඩේ

හිරු මාතා සමග ඩුඩේ

මම ආවේ ඉදන් මඩේ

සමාවෙන්න ඉතින් අඩේ

නම් ඔක්කොම මතක නැතේ

සිතුම් සයුර කොනක ඇතේ

කවි ලිව්වා ඇතැයි සිතේ

නිදි දෙව් දුව වෙලෙයි ගතේ

කවි ලිය ලියා මම උන්නෙමි ඇද මත්තේ

නිදිමත වෙලා නිදි දෙව් දුව ඇග මත්තේ

එළිවෙන විටදි නම් මට විසුමක් නැත්තේ

දුරකතනයට ඇඹෙණිය රිං කර ඇත්තේ

පියවෙන විටදි දෙනයන කළුවර අස්සේ

මැවිලා පෙනෙයි නිදියපු හැටි පැල් මැස්සේ

මදුරුවො කාපු හැටි පොරවන නැති මැස්සේ

මතකයි උණ්ඩි වී හිටි හැටි මහ  වැස්සේ

ඔබ සැම වෙතට රස කවි ගෙන මා ආවේ

හැකි වෙර ගෙනයි සිවු පද ඔබ වෙත පෑවේ

දැන් මගෙ සිතත් ඔබේ සිතුවිලි හා යාවේ

මේ කවි ලියන මා නාවික         හමුදාවේ

මේ  අන්තිම කවි තුන නිදියගන්න කියල ගිහින් පෑනයි පොතයි මේසෙ උඩින් ගිහින් තියල ආවට පසුව  අරගෙන ලිව්වෙ. නැවත   පොත මේසෙ උඩින් තියන්න ගියෙ නෑ . ආයෙත් කවියක් මතක් වුණොත් ලියන්න කියල හිතාන