ඇගෙ මුව පරදවයි තරු දහසක් ලොවක
පිය කෙනෙකුගෙ සතුට නිම් හිම් නැතිය කියා
කාටත් කියනු නොහැකිය ඒ නොහිද කියා
ගැඹුරින් හදේ ඇති අදරැති සෙනේ දයා
දැක අැගෙ සිනා නෙත කදුලින් බරව ගියා
නැගෙනාහිර අඹර දෙස බැලුවෙමි එක් රැයක
තරුවක් දිලිසෙමින් මා වෙත ඔච්චමක
දියණිය නිදාගෙන ඇද මත සිතුමිණක
ඇගෙ මුව පරදවයි තරු දහසක් ලොවක
ඇද මත නිදාගෙන ඒ මේ අත පෙරැලේ
මොනවද මුමුණන්නෙ හිදගෙන මව් තුරුලේ
පියවන් නිදන හැටි නුඹෙ ඔය නෙත් සගලේ
දැකුමට තරු පන්ති ටික ටික උඩ ඉගිලේ
කියනා කියුම් නිතරම හුරතල් ලෙසට
යන්නට එපා නුඹ සුදු යව්වන වියට
උම්මා දෙන්න වෙනදා මෙන් මගෙ මුවට
එනවද මෙදා මෙන් හෙටටත් මගෙ පැලට
බමරුන් විදපු දින මට දුක කියපු හැටී
ගැහුනා මගේ රුධිරය එක තැනම කැටී
උඩුබැලි අතට ඇද මත නුඹ හිටපු හැටී
සයුරට ගලා ගොස් වැටුනිය කදුලු කැටී
හැම කවියෙකුම සරසති තම දූගෙ සිනා
මෙමටත් එයින් පැන යන්නට නොහැකි වුණා
හීනෙන් හිනා වෙන මා දෙස බලන මෙනා
දන්නෙම නැතුව රැය නිදිවර එළිය වුණා
