අම්මා කෙනෙක් වුණි මම සෙනෙහස පෑව

                                                           

අම්මේ මෙමා හට බැහැ තනියම ඉන්න
ඔබ නැති ගෙදර පාළුයි සොහොනක් වැන්න
සෙල්ලම් කරන්නට මා සමගින් ඉන්න
පුංචිම නංගියෙක් මා හට ගෙන දෙන්න

මල්ලී මගේ පැවසු හැටි සිහි වෙනවා
කෙල්ලෙක් නැති ගෙදර පාළුව රජ වෙනවා
කොල්ලොම තුන්දෙනෙකි ගේ දොර හැඩි වෙනවා
සීදේවියක් ගෙදරට කැන්දන් එනවා

කොල්ලොම තුන්දෙනෙකි බාලම මේ කෙල්ල
නැත කිසි බියක් කරනව ඔක්කොම මෙල්ල
ජය ගන්නට සැවොම කරනා රැවටිල්ල
හැඩුමයි ඉතින් වෙයි කවුරුත් සැම මෙල්ල

කාලය කෙමෙන් ගෙවි ගෙවි ඈතට යනවා
ගෙදරට ප්‍රශ්න හෙන සැර මෙන් වද දෙනවා
තේ කොල සීනි කිරිපිටි අග හිග වෙනවා
අම්මා රටින් ඉගිලී පිටරට යනවා

මව් කෙනෙකුන් සිටින ගේදොර හරි සාරයි
ඒ ගැන හිතන විට මගෙ හදවත පාරයි
පුංචිම නංගි මගෙ පුත නුඹ හට බාරයි
අම්මා කියු හැටි හඩමින් සිත පාරයි

පාසල් ගොසින් එනතුරු පියතුම ගාව
හඩ හඩ ඉදියි නංගී එනතුරු මාව
අම්මා කෙනෙක් වුණි මම සෙනෙහස පෑව
මට අමතකයි බත්ගුලි හරි හැටි කෑව

හෝදපු හැටි කක්ක රෙදි ගෙයි ලිද ගාව
මගෙ යාළුවන් දැක ඇත නිතරම මාව
නළවන විටදි නිදිකෙරුමට මම ඈව
තාමත් මතක ඇත නැළවිලි ගී කීව

සමහර වෙලාවට නිදියන විටදී එයා
නැළවිලි ගීත් මා හට අමතකව ගියා
හඩනා විටදි කිරිවල රස මතක තියා
දන්නෙම නැතුව නිදිදෙව්දුව වෙතට ගියා

නළවපු ඇයව රෑයම  මම නිදි නැතිව
ඉන්නට පැතුවෙ මම නුඹෙ කදුලැලි නැතිව
හඩනා විටදි නංගී කුසගිනි ඇතිව
දෙනෙතින් කදුලු වැගිරිණි අම්මා නැතිව

හිරු වේගයෙන් කැරකෙන විට අප අතරේ
මගෙ ජීවිතෙත් විය වෙනසක් මේ කතරේ
වෙන් වී යන විටදි  නිවසින් සිටි  සතරේ
ඇය තරුවක්ය දැන් දිදුලන  නිල් අඹරේ