Tuesday, August 13, 2013

''මාත් සිත්තරෙක් හරිය''




පුංචි කාලෙ ඉදලම චිත්‍ර අදිනවා.... මකල දානවා .....හරියට  වෙරලෙ අදින චිත්‍ර වගේ  රැල්ලට හෝදාගෙන යනවා.  අන්න ඒ වගේ ඇදපු චිත්‍ර ටිකක් තියාගෙන හිටියා.... හැබැයි චූටි කාලෙ ඇදපු ඒව නෙමේ......කොටි සංවිධානෙ අන්තිම  හුස්ම අදින කාලෙ ඒ කියන්නෙ 2009 වසරෙ ඇදපු චිත්‍ර ටිකක්. දැන්නම් චිත්‍රයක් අදින්න තියා හිතන්නවත් බැරි තරම්.... අර දවස් වලත් එහෙමම තමා ඒත් හිත නිදහස් වෙලාවට ඇදපු චිත්‍ර ටිකක් ඔයාලට පෙන්වන්නම් හැබැයි මේ චිත්‍ර කාරයෙක් ඇදපු ඒව එහෙම නෙමේ මේ මමම ඇදපු ඒව දන්නවනෙ ඉතින් ......නේද? ඔන්න පළමු එක
                                                                   
එච්චරම පැහැදිලි නෑ මොකද ෆෝන් එකෙන් අරගෙන දාපු හින්ද වෙන්න ඇති. හැබැයි මේ  කවුද කියල හරියටම මතක නෑ...මම හිතන විදියට ශේක්ෂ්පියර් වගේ වෙන්න ඔනේ. ඒ වගේ ඉන්නවද කියල  හිතෙනවනම්  ඉතින් හොදයි
                                                                            
මං කිවුවනේ නිදහස් වෙලාවට ඇදපු චිත්‍ර කියල ඒ හින්ද බනින්න එපා මොන මගුලක්ද මේ ඇදල තියෙන්නෙ කියල.
                                                                                
මේකත් ඉතින් ඒ වගේ එකක් තමා අපි  ඔය ඉස්කෝලෙ යනකොට එහෙම අදින්නෙ.ලස්සන කෙල්ලන්ගෙ,නිලියන්ගෙ පින්තූර චිත්‍රකතා පත්තර වලින් අරගෙන මේකටත් ඉතින් ඒ සන්සිද්ධියම තමා
                                                                               
අනේ ඉතින් රූපෙ ඉන්නෙ කවුද කියල අදුරගන්න බැරිවුණොත් මට දෙස් තියන්න එහෙම එපා ඕන්
                                                                             
මේ චිත්‍රෙ දැකල මගෙ ඇඹෙණි මට පන්න පන්න ගැහුවා. ඇයි කියල හිතාගන්න පුළුවන්නෙ ඉතින් නේද. සමහරු නම් කියනවා අවුරුදු 60 ක් විතර ඇති කියල


මේ කවුද කියල නම් ඉතින් කියන්න ඕනෙ නෑනෙ නේද,  ඇමරිකාවෙ ජන නායකයෙක් කවුරුත් හොදයි කියන.
රාජකාරියෙ ඉද්දී රාජකාරි  කොල කැබැල්ලකම ඇදපු එකක් ඔය ඉරි කෑල්ලක් එහෙම ඉතුරුවෙලා තියෙන්නෙ පෑනෙන් ඇදපු නිසා. මට නඩු දායිද දන්නෙ නෑ. එක උරහිසක මොනවත් නැති නිසා නේද? මම නම් බය නෑ කවුද කියල අදරගන්න බැරි නිසා
ආය ඉතින් බොරු කියන්නෙ මොටද. මේව මං බලාන ඇදපු ඒව. මේ ඉන්නෙ ඉන්දියාවෙ තමිල්නාඩුවෙ ඉන්න මහ බලගතු චරිතයක්  හැබැයි මේ දැන් නෙමේ. ඉස්සර නටන කාලේ. ඒකනෙ මේ ලස්සන මූණක් තියෙන්නෙ.(මට විතරක්ද දන්නෙ නෑ නේද)
ඒකාලෙ මගෙ යාළුවෙක් හිටිය. එයාගෙ පෙමිවතියගෙ  උපන්දිනයට මොකවත් අරන්දෙන්න මිනිහට සල්ලි තිබුනෙ නෑ. පස්සෙ මිනිහ කිවුව චිත්‍රයක් ඇදල දෙන්න කියල මේ ඒකෙ පිටපතක්. හැබැයි මිනිහටත් මට වෙච්චදේම වුණාද දන්නැ

මේව  මම ඇන්දෙ ඩෙල්ෆ්ට් දූපතේ රාජකාරි කරන කාලෙ  මහා ලොකු ඉස්පාසුවක් තිබුණෙත් නෑ. මොකද යුද්දෙ අවසාන මොහොත නිසා. නින්දෙන් තමා මම කාලෙ ඉතිරි කරගෙන මේව ඇන්දෙ.

දැන්නම්  කාටුන් එකක්වත් අදින්න වෙලාවක් නෑ. ඒ වගේම හිතට එච්චර නිදහසක් නෑ.


Friday, August 9, 2013

හසරැල්ලක් රැගෙන ඔබ දැකුමට එන්නම්

 
අරලිය මල් පිපී සුලගේ වැනෙන සද
ලියමල් තිබේ ගෙමිදුල හැඩ කරන ලද
දැකුමට පමණි පින, නෙලුමට නොහැක අද
හදපිරි බැතින් කරනෙමි මා මුනිදු පුද

දහසින් පිරී ඇත පොත්ගුල මෙහි තිබෙන
නැත වාසනාවක් එය කියවන ලෙසින
පෙරලමි රූප පමණක් බැලුමට නෙතින
එයටද ඉඩක් ඇත්තේ පින් කල බැවිණ

මට මෙහි ගතවෙනා සැම මොහොතක් ගානේ
දරුවන් සමග ඔබ සිහියට එනවානේ
කන්නට ගත් පතද ගිලගන්නට බෑනේ
අවුරුදු දෙකක් තව ඉවසන්නට ඕනේ

පලයන් වරෙන් ගෙනිහින් තියපං මේක.
මැදපන් හෝදපං වැසිකිළි වැඩ නේක‍
හේනේ පැලේ වැඩ කෙරුවත් කිසිදාක
මගෙ හදවතට දැනුණේ නෑ දුක ශෝක

අහසට නැගුණ ගේ මත සදු නැගුණ පැයේ
පසලොස්වක පෝය දිනකිය උඩට ගියේ
සාවා හැර ගොසිණි සද මත නොමැති රැයේ
සිසිලක් කොහිද මෙහි හද සෝගිනිය ලයේ

දොරකඩ තිබු ගස්වල මල් පිපෙනවද
මී අඹ ගහේ මී මැස්සන් සිටිනවද
පොඩිඋන් මගේ අම්මා ගැන අසනවද
මා එනතුරා මග බලමින් සිටිනවද

දෝනිට මගේ බොනික්කෙක් ගෙන එන්නම්
පුතුනට ඇදුම් පොත්පත් අරගෙන දෙන්නම්
ගේ පොඩ්ඩක් හදා තැබුමට පුළුවන්නම්
හසරැල්ලක් රැගෙන ඔබ දැකුමට එන්නම්

.......චන්ද්‍රා හේමචන්ද්‍ර............

ප/ලි.
අම්ම ලගට වෙලා ඉදගෙන අම්ම කියන කවි පදයක් ගානෙ කොල කෑල්ලක ලියාගෙන ආයෙත් කාර්යාලයට ඇවිත් කොටල දැම්ම. මේ අම්ම පිට රටක රැකියාව කරන කාලෙ සිතුවිල්ලක් හැබැයි ලිව්වෙ දැන්  මට යන්න හදිස්සියි කියපු නිසා , වයසට ගියපු ඇස්දෙක චූටි කරගෙන ලියපු ටික කියවනකොට ඇස් දෙකට ආපු කදුළු ටික එහෙම්ම යටපත් කරගත්තෙ ලැජ්ජාවට නෙමේ. අම්මගෙ ඇස් වලිනුත් කදුළු එයි කියල බයට. ඒ අම්ම මොනව ලිවුවත් කිවුවත්, හොදයි අම්මෙ , ලස්සනයි අම්මෙ කියල කියන එකම පුතා මං  හින්ද වෙන්න ඇති කියලයි මට හිතෙන්නෙ. මෙහෙම ලියනකොට මට මැවිල පේන්නෙ ඉස්කෝලෙ යනකොට අම්ම මාව කථික තරග වලට, නාට්‍ය වලට පුරුදු පුහුණූ කරපු විදිය . ඇත්තමයි එක විනාඩියක් අම්ම ගැන මතක් කරන්නකො. කදුලක් ඇස් දෙකට එන්නැතුව තියෙන්නෙ නැ සත්තමයි.

අම්ම නේක දේවල් අහනව මේ කවි ලියල දැම්මම මොකද වෙන්නෙ කියල . මම අම්මට කියනව, අම්මෙ මේක දානව මම කොම්පියුටරේට එතකොට ගොඩාක් අය මේව කියවනව. කියවල හොදයි ලස්සනයි කියල යටින් ලියල යනව කියල.... අර සීගිරිය බලන්න ආපු අය එක එක දේවල් ලියල ගියෙ අන්න ඒ වගේ .  ඒ ලියල ගියපුවා අද කුරුටු ගී වෙලා මිනිස්සු කී දෙනෙක් කියවනවද නේද. එතකොට ලැබෙන ආත්ම තෘප්තිය.
අම්මට කියල නිම කරන්න බැරි වේවි. කියල මම අම්මට කිවුව.




Saturday, August 3, 2013

අම්මා කෙනෙක් වුණි මම සෙනෙහස පෑව

                                                           


අම්මේ මෙමා හට බැහැ තනියම ඉන්න
ඔබ නැති ගෙදර පාළුයි සොහොනක් වැන්න
සෙල්ලම් කරන්නට මා සමගින් ඉන්න
පුංචිම නංගියෙක් මා හට ගෙන දෙන්න

මල්ලී මගේ පැවසු හැටි සිහි වෙනවා
කෙල්ලෙක් නැති ගෙදර පාළුව රජ වෙනවා
කොල්ලොම තුන්දෙනෙකි ගේ දොර හැඩි වෙනවා
සීදේවියක් ගෙදරට කැන්දන් එනවා

කොල්ලොම තුන්දෙනෙකි බාලම මේ කෙල්ල
නැත කිසි බියක් කරනව ඔක්කොම මෙල්ල
ජය ගන්නට සැවොම කරනා රැවටිල්ල
හැඩුමයි ඉතින් වෙයි කවුරුත් සැම මෙල්ල

කාලය කෙමෙන් ගෙවි ගෙවි ඈතට යනවා
ගෙදරට ප්‍රශ්න හෙන සැර මෙන් වද දෙනවා
තේ කොල සීනි කිරිපිටි අග හිග වෙනවා
අම්මා රටින් ඉගිලී පිටරට යනවා

මව් කෙනෙකුන් සිටින ගේදොර හරි සාරයි
ඒ ගැන හිතන විට මගෙ හදවත පාරයි
පුංචිම නංගි මගෙ පුත නුඹ හට බාරයි
අම්මා කියු හැටි හඩමින් සිත පාරයි

පාසල් ගොසින් එනතුරු පියතුම ගාව
හඩ හඩ ඉදියි නංගී එනතුරු මාව
අම්මා කෙනෙක් වුණි මම සෙනෙහස පෑව
මට අමතකයි බත්ගුලි හරි හැටි කෑව

හෝදපු හැටි කක්ක රෙදි ගෙයි ලිද ගාව
මගෙ යාළුවන් දැක ඇත නිතරම මාව
නළවන විටදි නිදිකෙරුමට මම ඈව
තාමත් මතක ඇත නැළවිලි ගී කීව

සමහර වෙලාවට නිදියන විටදී එයා
නැළවිලි ගීත් මා හට අමතකව ගියා
හඩනා විටදි කිරිවල රස මතක තියා
දන්නෙම නැතුව නිදිදෙව්දුව වෙතට ගියා

නළවපු ඇයව රෑයම  මම නිදි නැතිව
ඉන්නට පැතුවෙ මම නුඹෙ කදුලැලි නැතිව
හඩනා විටදි නංගී කුසගිනි ඇතිව
දෙනෙතින් කදුලු වැගිරිණි අම්මා නැතිව

හිරු වේගයෙන් කැරකෙන විට අප අතරේ
මගෙ ජීවිතෙත් විය වෙනසක් මේ කතරේ
වෙන් වී යන විටදි  නිවසින් සිටි  සතරේ
ඇය තරුවක්ය දැන් දිදුලන  නිල් අඹරේ