මෙතැනින් නොනැගිටිමි මා නුඹ දකින තුරූ

දහවල රැව්ව ටකරං වහලෙන්		බේරේ
දහඩිය කන්ද ගං ඇල දොළ මෙන්		බේරේ
වළදින බත් පිඩත් ගිණියම් ලෙස		තේරේ
ලෝදිය ගින්න උගුරෙන් පහළට		බේරේ
එළියට බහිනු කෙලෙසක ගිනි		ගින්දරය
ඇතුළත හමා එන ඩහදිය		කරදරය
දෙමලිති මලිති පැණි කුරුලන්ගෙන්		තොරය
හැම අත කපා හෙළූ තුරු  සහ		අන්දරය
පෙර කල මිනිස් හදවත් වන්දනය		කෙරූ
හුස්ම පොදට පිරිසිදු වා තලය		පෙරූ
සිහිලස ලොවට නිරතුරුවම ජනිත		කෙරූ
මෙතැනින් නොනැගිටිමි මා නුඹ දකින		තුරූ
බුදු පා රැදුනු දා සත් සියොතුන්		එක්ක
දොඩමළු වුණිලු  නැත සැකයක් නුඹ		එක්ක
මිනිසෙක් කපන විට කොටයක් මා		වික්ක
දුටුවෙමි ගලන කදුළැලි රුධිරය		එක්ක
වැස්සෙන් නොතෙම්වා  අව්වෙන්		බේරන්න
සිදුවිය මුළු දිවිය වහලෙට දන්		දෙන්න
සැපයෙන් පහසුවෙන් ජීවිත		ගෙනියන්න
ඇගෙ කය තීරු විය සීලිම		ඉදිවෙන්න
පස් වී පොහොර උපදින  කය		රැකගන්න
මිනිසුන් පෙළෙඹිලා තුරුලිය		වනසන්න
පෑගෙන බිමත් ලීයෙන් නිති		සරසන්න
මිනිසුනි කුහක ඇයි තුරු රුධිරය		බොන්න
ණයටය ගත්තෙ මේ සැප සම්පත්		රොත්ත
නූපන් එකාටය මේ ලෝ එය		ඇත්ත
කැපුවොත් ගහක් අරගෙන මිනිසුනි		කැත්ත
හදපන් පුංචි පැළයක් පොලියත්		එක්ක