තනිවුණු ප්‍රේමය

බුරුත පලු වීර ගස් සුවද නිති පිරි
ඉස්කෝලෙ හැඩරුව මැවේ
වසර ගණනක මියැදුණු තුරු මත
මගෙ සිතුවිලි මිහිදන් කෙරේ

සිසුවියකි ඈ අලුත සපැමිණි
බලන් උන්නෙමි නෙත් විදා
ඇගේ මුව මා දුටුව දිනයෙම
දහතුනෙන් දොළහට ගියා

අහිංසක කම දොරේ ගැලුවා
හදවතින් පෙම ඉතිරුනා
හිඳගතිමි ප්‍රේමය ලඟින් නුපුරුදු වූ මුත් ඈගේ සෙනෙහේ
සදා කාලයට මං පැතුවා
ප්‍රේමයේ මං පෙත් තනන්නට
දහතුනෙන් දොළහට ගියා

නොදැන සිටියෙමි වෙලුණු බව
නොලැබෙන  ප්‍රේමෙක ඇයව එදා
වයස්ගතමුත් තනිවුණූ ප්‍රේමය
තාමත් තුරුණුය පෙර වාගේ......