සෙනෙහසට අරුතක්

අ යනු ආ යනු  ඇ ඈ යන කුරු පොතක ලියලා පෙන්වලා
අකුරු ලස්සන කරන්නට මගෙ ඔබේ කාලය වැය කළා
මනෝරාජික දෙවගනන්ගේ රූප ඇද පිටු සරසලා
කතා කියමින් දුරාතීතයෙ මගේ දෙසවන් තුටු කළා

ඔබේ සුරතේ එල්ලිලා මම ළදරු පාසල් ගියපු කාලේ
තාම මතකයි ගෙදර එනකොට හිඹුටු මා දං කඩපු තාලේ
අනේ ම‍ට නං තවත් දුර බෑ ඇවිද යන්නට අඩපු කාලේ
තාම මතකයි මා වඩාගෙන ආදරෙන් ඔබ ඉඹපු තාලේ

හැදුනුවිට අසනීපයක් මට මගේ ලගටම වී සිටින්නේ
බෙහෙත් බොන්නට කියා නිතරම මෙමා හට ඇවිටිලි කරන්නේ
බෑ කියූ විට බෙහෙත් බොන්නට රස කැවිලි මල්ලක් ලැබෙන්නේ
ඈ සිටින ගේ අහෝ දෙවියනි දිවිය පුරයක් මෙනි දිලෙන්නේ

උදෑසන හිරු ලොව බලද්දී ඇයට ලොකු කැක්කුමක් හැදෙනව
ඒයි ළමයෝ නැගිටපන් යැයි මිහිරි වදනක් මුවින් නැගෙනව
අනේ මට බෑ කෝලෙ යන්නට බඩේ ලොකු කැක්කුමක් දැනෙනව
කියූ පමණනින් මගේ අත වෙත කාසි දෙක තුන ගෙනැත් තබනව

රාම ලක්ෂ්මන් සීත කුමරිය බේර ගත් සැටි පවසලා
දෙනෙත් මාගේ පුදුම කල හැටි නොමැත මතකය නැතිවෙලා
මගේ තනියට ලග ඉදන් නුඹ කියූ රස කවි මනකලා
ආච්චියෙ මගෙ කොහිද නුඹ ගියෙ හිදිමි මම කදුළැලි සළා