ක්ෂිතිජයත් වී දැන් කලාවක්

දරාගන්නට හිතක් නෑ මට

දමා හදවත කෑලි කරලා

මහා තල්ගස් බිඳී වැටෙනව

රැල්ල වෙරළට දඟ කලාමත්

 

සීනු හඬ සවනතට වැටෙනව

හීනයකි ඒ දැකපු සවසක

වීර නෙතු යට කඳුළු පිරෙනව

කෙස් ගහක් විත් දඟ කලාමත්

 

පීරමින් මම ඈත බලනව

සීරුවට අවි අත තබාගෙන

ඈත නොපෙනී යන අපූරුව

ක්ෂිතිජයත් මට දැන්  කලාවක්