Tuesday, May 5, 2015

කොටකෙතන අම්මා ගැන මගේ අම්මාගේ සිතුවිලි


බුදුන් දෙසු දහම් නුඹෙ සවනෙ නොවැටුනේ
දහම් පාසල් යන්න කියන්නත් බැරිවුණේ
සිරිත් මල්දම් දහම් පොත් නොමැත ලං වුණේ
එලෙස දිවි ගෙව් නිසයි මේ විපත සිදු වුණේ

නුඹ කියූ කිසි දෙයක් නෑ මෙමට වැටහුණේ
අසල්වැසියන්  සමග පමණි මා එක් වුණේ
මම නොදන්නෙමි ඇයිද කෙසෙල් ගස ලොකු වුනේ
කොයි ලෙසද නුඹට මා තුල සෙනේ අඩු වුනේ

දරුවො ගැන සිතාලයි මිල මුදල් රැස් කළේ
ඇවැසි නැති වැඩ වලට ඇයිද නුඹ බල කළේ
ඉගෙන ගන්නා වයස නෑ නොවෙද පසු කළේ
මගෙ සෙනෙහෙ නොදැනිලද පෙමට සිත නතු කලේ

පුංචි පෙමි කැකුළකට ඉඩ දුන්නෙ ලොකු  වන්න
දැනුයි මට සිතෙන්නේ තිබුණෙ විරසක වන්න
ආලයෙන් මත්වෙලා කරගත්ත දුක් ගින්න
හැකිද පුතුනේ නුඹට දිවිතුරා නිම වන්න

මන්නයේ පහරවල් ගත පුරා දුවන විට
නෙත් වැසී දෙපා සිට සිරස හිරි වැටෙන විට
මගෙ පුතේ නුඹ කොහිද හදවතෙන් අසන විට
කොටන්නට හැකි වුනේ කෙලෙසින්ද පුතුනි මට

කයෙන් සිත වෙන් වුණා බුදුන් විලසට දෙසූ
දුටිමි ඔබ ගලවනව මගෙ ඇදුම් විළි වැසූ
පොලිතීන් කවරයට දමා කය පණ නැසූ
ගගට විසි කළේ නුඹ ගැළවෙන්න ඉන්පසූ

නෙතග කදුළැලි සලා වැළපෙමින් හැපී බිම
දනන් දුක් වන විලස හැඩුවෙ හැම වෙලාවෙම
නීතියෙන් හැංගෙන්න කළත් බොරු හැමෝටම
යකඩ දම්වැලට ඔබෙ අත් ගියා  ඉබේටම

දඩුවමින් වෙන්වෙලා කොටකෙතන එන දිනේ
තුණුරුවන සිහිකරල පිං කරන් සැම තැනේ
පෝය පංසලට ගොස් මාව සිහි කරමිනේ
පිං කරාපං පුතේ නිවන් සුව පතමිනේ


+++++++චන්ද්‍රා හේමචන්ද්‍ර+++++++

31 comments:

  1. අම්මෙකුගේ දුක දැනෙන්නේ තවත් අම්මෙකුටමයි. කොටකෙතන අම්මා අවාසනාවන්තයි. ඒ අම්ම දරුවෝ වැදුවා නමුත් හැදුවේ නැහැ. ඔබේ අම්මා දරුවන් වැදීම වගේම හැදීමත් කර තිබෙනවා.

    හොඳ සාහිත්‍ය නිර්මාණයක්. ඉහලින්ම අගය කරනවා චන්ද්‍රා හේමචන්ද්‍ර මහත්මියනි.

    ReplyDelete
  2. මෙවැනි මානසික මට්ටමකට දරුවන් පත්වීමට දෙමාපියන් වගේම මුළු මහත් සමාජයම වගකිව යුතුයි.
    සංවේදී නිර්මාණයක්, අප සමග බෙදා ගත්තාට ස්තූතියි අම්මේ.

    ReplyDelete
    Replies
    1. අම්මා වෙනුවෙන් ස්තුතියි

      Delete
  3. පුතා අම්මට වඩා ඉස්සරහින් ඉන්නවා.. ඒක වෙන කාටවත් නෙමෙයි අම්මට ආඩම්බරයක්.. වැවා වගේ පුතෙක් වැදූ මව් තුමියට පින්..

    දරුවෝ හොඳ වෙන්න, අම්මා තාත්තලත් හොඳ වෙන්න ඕන..

    ReplyDelete
    Replies
    1. අම්මලාගෙ හැකියාවන් අම්මලා විසින්මද ඒත් නැතිනම් ඒ හැකියාවන් අපි නිසා වියැකිලාදෝයි කියලත් වෙලාවකට හිතෙනවා සියල්ල කෙරෙහි කලකිරීමෙන් ජීවත්වන ඇය එදා ලස්සන ලස්සන නිර්මාණ කරමින් අපට කියා දුන් හැටි මතකයි. ඒත් ඒ ඒ නිර්මාණ වනයේ පිපි මල් වනයේම පරවී ගිය නිසාදෝ ඇගේ නිර්මාණ ශක්තිය පිරිහී යන්නට ඇතැයි මට සිතේ.ගෙදර ගිය හැම මොහොතකම මා ඇයව දිරිමත් කරන්නේ මියෙන්නට මොහොතකට පෙර වුව ඔබ කවියක් ලියන්නේනම් එය මට මහත් ආඩම්බරයක් වන බවයි.

      Delete
  4. අම්මලා මොනතරම් හොඳින් පුත්තු හැදුවත් සමාජයෙන් මේ වගේ තැනකට කැන්දගෙන එන්න පුලුවන්. අම්මලාට පුත්තු පස්සෙම යන්නත් බෑනෙ. ඒක ඉතිං ඒ අම්මගෙ වෙලාව.

    සංවේදියි. වැවේට කවි ආභාෂය අම්මාගෙන් ලැබිලා වගේ.

    ReplyDelete
    Replies
    1. ඇත්තටම ඔව් ඇයගේ ආභාෂයෙන් මම එළැඹිලා...එය නංවා ගැනීම මගේ යුතුකමක් සේ මා සිතනවා ස්තූතියි නුඹට

      Delete
  5. සංවේදී කවි පන්තියක්............. ලස්සනයි.. කතාවනම් අන්තිමට දුක්බරයි

    ReplyDelete
  6. මම මේ සිද්ධිය ගැන තිබුන ගොඩක් දේවල් උඩින් පල්ලෙන් කියවනවා විතරයි. මේ සිද්ධිය ඔළුවට යනවටවත් මම කැමති නැහැ.
    කොහොම නමුත් ඒ අම්මා සහ පුතාගේ කතාව මම හරියට දන්නේ නැහැ, ගමක ජීවත් වෙච්ච එකෙක් විදිහට නොයෙකුත් ආකාර වල අම්මලා සහ පුතාල යන දෙවර්ගයම මම දැකල තිබෙන නිසා කිසිම දෙයක් ගැන වැඩිය හිතන්න යන්නේ නැහැ.

    දැනට දන්න තරමටනම් කියන්න තියෙන්නේ ඒ පුතානම් කාලකන්ණියෙක්...
    කොහොම උනත් ඒ අම්මට නිවන් සුව පතනවා...

    ReplyDelete
  7. වැවා කව්ද මේ කවි ලියලා තියෙන්නේ

    ReplyDelete
    Replies
    1. මගේ මව්තුමිය ....මැලේ රාළ

      Delete
  8. නියමයි. අසන්නට අකමැති කතාවක් උනත් හැඟීම්බරව ලියල තියෙනවා. චන්ද්‍රා මහත්මියට ස්තූතියි.

    ReplyDelete
  9. කිසිවක් නොකියමි..

    ReplyDelete
  10. ඵල හොඳ වෙන්නේ ගහ සරු නිසා බව දැන උන්නා.. අම්මට මගේ ආදර ගෞරවය පිරිනමන්න.

    ReplyDelete
    Replies
    1. අනිවාර්යයෙන්ම කමි............

      Delete
  11. අම්මගේ න්‍රියා කලාපය දරැවන් සදහා හුදෙක්ම බලපානවා වැව්.....

    ReplyDelete
  12. බොහොම සංවේදී යි...

    කිව හැක්කේ එපමණයි...

    ReplyDelete
  13. හැකියාව එල ද බ්‍රා
    මගේ ප්‍රනාමය මව්තුමියට දිපං.

    ReplyDelete
  14. ආගමික නායක්යන්ට මෙන්ම රටෙ ගමෙ නගරේ වග කිව යුතු හැමෝම සංවේදි වීම මෙන්ම මෙවැනි ඊලඟ කතාව වැලැවීමට කට යුතු කලයුතුයි

    ReplyDelete
  15. මුලින් කොමෙන්ටු වල වගේ අම්මෙක්ගේ දුක දැනෙන්නෙ තවත් අම්මෙකුටයි. කට්ටිය අම්මට සුභපතනවා කියපන්.. ජයවේවා...

    ReplyDelete